De vierde dementie

Ik heb het boek met plezier gelezen, ondanks het pittige onderwerp. Het boek leest heel prettig, Evelien heeft een fijn woordgebruik. Ze weet hoe je dementie kunt leren zien als onderdeel van je leven. Net als niet naar de oudere mens kijken als naar een apart ‘soort’ mens.

Het gaat niet alleen over de fases die iemand met dementie doormaakt en doorloopt, maar ook de fases die degene ernaast doormaakt maakt. Dit maakt het boek zichtbaar en daardoor bespreekbaar.

Iedereen zou dit boekje moeten lezen, helemaal niet alleen mensen die (zijlings) met dementie te maken krijgen/ hebben. Want we komen tenslotte allemaal regelmatig in contact met iemand met dementie. En dát niet alleen, want buiten dat het informatief is, is het boek ook op een heel speciale manier confronterend en maakt het dat je over je eigen gedrag, reacties en gedachten gaat nadenken.
Ook door te schrijven over de wisselwerking van degene met dementie en de mantel-ver-zorger, wordt veel duidelijk. Het gedrag of reacties zijn spiegels naar elkaar, over en weer. En niets menselijks is niemand vreemd… Heel mooi gedaan om moeder’s gedachten en dochter’s gedachten langs elkaar te zetten.

Ook voor beroepskrachten kan dit boek een eye-opener zijn, door goed en ánders te gaan kijken naar het leven dat mensen met dementie hebben geleid en de kwaliteiten die iemand heeft ontwikkeld. En daar vervolgens ‘gebruik van te maken’ in het dagelijks leven van mensen en bij hun samenzijn of creativiteit. Wat is er mis mee om iemand met dementie te vragen waar hij/zij blij en gelukkig van wordt en daarop te reageren? Het is m.i. nog steeds te veel pamperen en van buitenaf leuke bezigheden bedenken en dat vervolgens op dementerenden te projecteren… Ik ken zo veel beelden van mensen die tijdens een (creatieve) bezigheid met hun hele lichaam uitstralen ‘tis omdat het moet’…

Wat ik ook erg grappig vind is om het gedrag of uitspraken van iemand letterlijk te nemen. Humor is de allerbeste manier om de zwaarte van een situatie soms te ontkrachten of minder gewicht in de schaal te leggen, zo illustreert Evelien regelmatig.

Mijn verwachting bij het zien van het omslag is in het boek beantwoord. Een intieme foto en een intiem boek.
Je vraagt wat ik van het omslag vind: het is een prachtig foto. Ik zou de tekst niet op deze manier hebben verwerkt. Té bedacht om de letters van de titel achter de gezichten te foefelen. Bovendien zou ik alle tekst op het omslag in één type gehouden hebben.
Ik begrijp de vlekken ín het boek niet zo goed, misschien dat het de versluiering verbeeld? Ik stoorde me eraan.  De indeling van de hoofdstukken is helder. De titel is een mooie vondst!

Mijn algemene indruk van het boek is ‘liefde’. Ik heb het boek al doorgegeven aan een vriendin en mijn broer gaat het daarna lezen en ik weet zéker dat het daarna verder gaat ‘zwerven’. Het heeft mij een aantal tips gegeven en de algehele visie is prettig om die ook in mezelf te verankeren.

Ik heb het boek De vierde dementie makkelijk en snel kunnen lezen. Dit is typerend van het boek. Makkelijk leesbaar en zeer toegankelijk voor iedereen die interesse heeft in dit onderwerp. De afwisseling van theorie naar de praktijkvoorbeelden sprak mij aan. De praktijkervaringen gaven mij ook herkenning, wat ik zelf erg prettig vond om te lezen. De holistische visie vindt ik interessant, dit kwam als een rode lijn terug in het boek. Je benadert de mens vanuit acceptatie en mogelijkheden. Dit vraagt wat van jouw als mantelzorger/familielid en betrokkenen, aangezien je zelf vaak ook nog in een heel proces zit. Ook hier wordt op in gegaan in het boek. Aangezien de omgang ook voor jezelf vaak dingen oproept, wordt er in het boek een spiegel voor gehouden. Stukje bewustwording wordt hierdoor op gang gezet. Het positieve beeld wat gegeven wordt over dementie vond ik ook fijn. Het is een soort omdenken en het is verhelderend om sommige dingen weer eens van een andere kant te bekijken. Door het lezen van het boek werd ik opnieuw bewust van mijn kijk op dementie en opnieuw werd mijn intuïtie en empathie aangesproken. Het boek laat je meedenken en voelen met iemand die aan het dementeren is. Ik vond dit verhelderend.

Ik vind het omslag van het boek mooi, een stralende foto van moeder en dochter.

De eerste indruk van het boek was makkelijk leesbaar en afwisselend.

Ik verwachte van het boek herkenning en handvaten. Dit heeft het mij ook wel geboden.

Ik vind het boek een bijdrage voor betrokkenen van dementerende mensen. Dit is verhelderend en kan je helpen bij je benadering en omgang met mensen die gaan vergeten.

Het boek zou ik aanraden aan familie en betrokkenen.

Dit makkelijk te lezen boek is zeker een aanrader voor een ieder die te maken heeft met mensen met dementie. De foto op het omslag en de titel maakt nieuwsgierig naar de inhoud. Zij toont liefde, empathie en betrokkenheid. Intuïtie ontwikkelen en inzetten in de omgang bij mensen met dementie komt ruimschoots aan bod. Het intuïtief kijken achter (probleem) gedrag geeft een heel andere wijze van omgaan met deze mensen. Het is een heel interessante manier om “anders” naar dementie te kijken en onderliggende boodschappen te ontdekken. Dat brengt zoals de schrijfster opmerkt lucht, liefde, vertrouwen en inzicht. Daardoor zal er ook een “ander” contact ontstaan. Op deze manier zal ook tijdens de ontwikkeling van de dementie wederzijds nog veel te geven en te ontvangen zijn. De beschreven praktijkvoorbeelden in het boek zorgen voor extra uitleg die voor veel mensen herkenbaar kunnen zijn. Ook voor studenten in zorgopleidingen zou dit boek een eye-opener kunnen zijn! Ik zou dit boek zeker aanraden.